Δυό ρυάκια μιλούν μεταξύ τους. Μιλούν γιά την Ειρήνη, πουν' τοπίο χωρισμένο με χρώματα. Κρεμώ το ποίημα μου, και ξαφνιάζω τους διαβάτες, περιμένοντας να ξανάρθει το χαμόγελό μας. Κουβαλώ τις λέξεις, κι ανυπόμονα μάτια, μου εύχονται, να μείνω ζωντανός,, να φύγει η ομίχλη, να μην αφήσει σημάδια πάνω μου, να γίνει λουλούδι στην καρδιά μου. Πέρα από σύννεφα, κάτω από ασημένιους ορίζοντες, χτίζω με γιασεμί τις γέφυρες, γιά να περάσεις. Πήραν την νιότη σου, γιατί δεν λάθεψες, γιατί δεν θέλησες μιά άλλη μυρωδιά ζωής. Δημιουργία αγαπημένη, δεν σ' άφησαν να εκφραστείς. Ο κόσμος των ενήλικων σ' εγκαταλείπει, κι εσύ φωνάζεις στο διάστημα γιά τις ανάγκες σου, τη θάλασσά σου, την άμμο σου, γι' αυτά που δίνουν μέλι γλυκό στην κάθε μέρα. Φωνάζεις πάντα : Αφήστε με νάμαι παιδί, να βυθιστώ στο χιόνι, να βλέπω το φεγγάρι, ανακαλώντας τον χρόνο μου, σ' ανθρώπινη γαλήνη. Πέρα απ τα σύννεφα. Και μη ρωτάτε γιατί. Κι αφήστε χίλια κεριά, γιά την πίστη όλου του κόσμου πως η ΕΙΡΗΝΗ είναι γυναίκα
4 σχόλια:
Γυναίκα είναι η Ειρήνη .
Αφου γεννάει , ... γυναίκα είναι ...
Γεννάει φως .
-----------------------
Δεν ξέρω πως μπορείς να το κάνεις στην Blogspot , αλλά πρέπει αφ' ενός να μπορεί να γίνεται link πάνω στο όνομα σου ,που θα οδηγεί τον αναγνώστη στο blog σου , και αφ' ετέρου , να δημιουργήσεις blogroll , για να σε βρίσκουν και να σε διαβάζουν ...
Όχι για κανέναν άλλο λόγο δηλαδή , αλλά γιατί απλά , ... είσαι υπέροχος .
Μεγάλες οι αλήθειες. Γιατί αγάπησα μία ευχή, να δω μιά μέρα αυτό το ΦΩΣ, σαν πανανθρώπινη αξία, κι όλοι μαζί, χωρίς χρώμα, θρησκεία, καταγωγή, φύλο και μόρφωση, ν' αγκαλιαστούμε σαν μιά γροθιά, να ζήσουμε την ευτυχία και γαλήνη της ΕΙΡΗΝΗΣ. Αιθαιροβάμων ίσως πείς. Μπορεί! Αλλά αγαπώ τούτο τον πανέμορφο πλανήτη, με τη ζωή επάνω του, που καθημερινά χάνει κι από λίγο απ το πράσινό της, που γίνευαι γκρίζο. Και σε τούτο το δικό μας τόπο, ψάχνω να βρώ συνείδηση που νάχει αξίες, μα συναντώ μιά χώρα που κυλά προς το ποτέ, πρός μιά ανταγωνιστική επίδειξη μόνο υλικών αποκτημάτων, χωρίς σεβασμό στη ζωή, στον ζωικό, και φυτικό κόσμο. Και φωνάζω όσο μπορώ, μα είμαι μόνο μιά φωνή μέσα στην αναλγησία..
Φίλη silia σ' ευχαριστώ για τις υποδείξεις σου. Θα το προσπαθήσω, μα μη ξεχνάς πως ακόμα είμαι βρέφος στο χώρο των blogs....Κι εδώ έσκασε ένα χαμόγελο......
Μην απελπίζεσαι ... δεν είσαι μόνος ... Υπάρχουν κι άλλοι με τις δικές σου ανησυχίες ... μόνο που είναι λίγοι και τρομαγμένοι ίσως με το όλο κλίμα που επικρατεί ... Μείνε έτσι ...
Συνέχισε .
-----------------------
Και επιμένω ... Κάνε blogroll , δηλαδή λίστα με τα αγαπημένα σου μπλογκ πάνω στο δικό σου ... Δεν μπορώ να σε βοηθήσω περισσότερο , γιατί δεν την γνωρίζω την Blogspot .
Ρώτα κάποιον από αυτή για να σε βοηθήσει ... Δες άλλα μπλογκ από την Blogspot ... θα σε βοηθήσει να το καταλάβεις πως γίνεται ...
-----------------------
Και επιμένω :
Άνθρωπος , που επιθυμεί να δει μια μέρα αυτό το ΦΩΣ σαν πανανθρώπινη αξία .... είναι .... νέος
silia καλημέρα.
"Μην απελπίζεσαι ... δεν είσαι μόνος ... Υπάρχουν κι άλλοι με τις δικές σου ανησυχίες ... μόνο που είναι λίγοι και τρομαγμένοι ίσως με το όλο κλίμα που επικρατεί ... Μείνε έτσι ...
Συνέχισε ."
Λίγες λέξεις μόνο.....
ποτέ δεν σταμάτησα, είτε μόνος, είτε με άλλους. Και μένω έτσι, αν κι αυτά μου τα οράματα, τάχω πληρώσει ακριβά, χωρίς να σε κουράσω με λεπτομέρειες.
Όχι για κανέναν άλλο λόγο δηλαδή , αλλά γιατί απλά , ... είσαι υπέροχος ."
Πιό μεγάλο χαμόγελο δεν έχω.......
Δημοσίευση σχολίου