Η εφηβεία του ιδανικού

Η εφηβεία του ιδανικού,

και η λαγνεία παραμονεύει,

να ορίσουμε το χρόνο μας, σε τοπία ονειρικά

Ξεχνώντας το χρόνο, στην κλεψύδρα του νου.

Να μπούμε στο χωρόχρονο,

Σε μια δίνη της άμμου,

πούχει το ίδιο πρόσωπο μ’ εμάς.

Ορτσάρουν τ’ άστρα

Στην πρύμνη σπαρταρούν,

καταμεσής τη θάλασσάς μας,

Και στου αιθέρα το στεναγμό.

Αλλά, ΜΑΖΙ, θα ψάξουμε για τη νησίδα,

Με φιλντισένια ρίμα,

Να τραγουδήσουμε, για τη δροσιά,

πούχει για ρόγα την ελπίδα,

μες στο μετάξι τ’ ουρανού.

Ονείρατα πουν λαξευμένα

Από τους ποιητές….