Το μετά απ το πρίν

Τώρα πούνε το μετά απ το πριν,

Αφήνω πίσω τη σκιά μου,

σαν απουσία της παρουσίας μου,

σκυφτός στο στοχασμό,

να μην ερωτευτώ φαντάσματα,

ξανά,

και ξωτικά που θρόιζαν μια ανάσα ,

αιχμάλωτη στο σώμα,

και μάτια που θα σε κοιτούν,

λέγοντας ψέματα ωραία .

Και σκέφτομαι,

Τις τόσες αυταπάτες,

αντίληψης ψιχάλες,

σαν χιόνι από στάχτη.

Και σκέφτομαι ξανά,

τα λάθη μου,

δώρα σα μελωδίες,

που τώρα, το μετά απ το πριν,

τα πέταξα,

στο λάκκο με τις υποσχέσεις.

Αχός εγώ,

Φωνή εσύ,

Κι είχαμε κάποτε κλάψει ΜΑΖΙ

.