Παρασκευή 25 Ιουλίου 2008

Δικαίωση





Δεν έχω επιφύλαξη


στον κόσμο των ματιών.


Ζω την πραγματικότητα,


αλλιώς


πως θα ήξερα τα ρήματά της?
Πες το όνειρο, πες το χαρά.


Μα ότι κι αν πεις,


θα έχω την αισιοδοξία


να προσπερνώ τα γόρδια,


και να χαράζω το αμόλυντο,


σε σκέψεις αντάξιες


της ύπαρξής μου.


Δεν έζησα τα εύκολα.


Προσπέρασα τα εμπόδια


και τόκανα όνειρα.


Η γραφή θα μείνει.


Εγώ θα φύγω.


Μα θα υπάρχω στ' άπειρο,


με γενναιότητα κι ελπίδα


ότι είδα το καλύτερο.

2 σχόλια:

LIA είπε...

Καλησπέρα!

Είσαι ξεχωριστός άνθρωπος και τυχερός.Ξέρεις πόσοι θα φύγουν
χωρίς να υπάρχουν στο άπειρο,
χωρίς γενναιότητα κι ελπίδα,
χωρίς να δουν το καλύτερο;
Και πόσοι θα φύγουν βλέποντας μόνο το χειρότερο;
Να είσαι πάντα καλά.

Ανώνυμος είπε...

Ξημέρωσε. Ξημέρωσε ένα καινούργιο καλοκαίρι. Μιά ζωή που πληγώθηκε, μα δεν τόβαλε κάτω. Γιατί ξέρει το σήμερα. Γιατί βλέπει το αύριο. Γιατί το να πιστέψεις σ' αγάπες και όνειρα, χρειάζεσαι τη διάρκεια, που σπάνια βρίσκεις σε τούτο τον μίζερο κόσμο.
Την καλημέρα μου