Κι είν' ο τόπος μου,
αυλή λατρευτή.
Κι η ζωή μου
ένας μόχθος
στο μόχθο.
Μα η αγάπη,
για σένα χρυσή.
Κι η ψυχή μου
γιά σένα δοσμένη,
ο δικός μου,
κρυφός θησαυρός.
Κι έχω ακόμα
μιά θάλασσα
μόνο,
πούναι πάντα απλή.
Κι έχω ακόμα
να' παραθύρι,
πάνω σ'ένα νησί.
Κι έχω ακόμα,
μιά βάρκα.
Γιά να πάμε μαζί,
κεί που λέν'
πως το όνειρο ζει.
Είναι η μοίρα
σαν ένα παλάτι.
Σαν ουράνιο φως,
μεσ' το φως.
Κι είν' η ώρα μου
σε ήλιο φευγάτη
κι η Σελήνη
να στέκει φρουρός.
Κι έχω ακόμα,
μιά θάλασσα,
μόνο.
Πούνε πάντα απλή.
Ψαροκάϊκο έχω ακόμα
πούνε πάνω
σε ένα νησί.
Κι έχω ακόμα,
να' δέντρο,
πούν' γιά σένα,
φτιαγμένο
και ζεί.
Κι ένα αστέρι,
έχω ακόμα,
πούν' ολόιδιο εσύ.
Κι έχω ακόμα
μιά θάλασσα
μόνο
πούνε ασήμι
στο χρώμα,
μα που είναι χρυσή.
Κι έχω ακόμα,
μονάχα,
μία κανάτα
με άσπρο κρασί.
Κι έχω βάρκα
να πάμε μαζί,
κεί που λένε
πως το όνειρο ζει.
αυλή λατρευτή.
Κι η ζωή μου
ένας μόχθος
στο μόχθο.
Μα η αγάπη,
για σένα χρυσή.
Κι η ψυχή μου
γιά σένα δοσμένη,
ο δικός μου,
κρυφός θησαυρός.
Κι έχω ακόμα
μιά θάλασσα
μόνο,
πούναι πάντα απλή.
Κι έχω ακόμα
να' παραθύρι,
πάνω σ'ένα νησί.
Κι έχω ακόμα,
μιά βάρκα.
Γιά να πάμε μαζί,
κεί που λέν'
πως το όνειρο ζει.
Είναι η μοίρα
σαν ένα παλάτι.
Σαν ουράνιο φως,
μεσ' το φως.
Κι είν' η ώρα μου
σε ήλιο φευγάτη
κι η Σελήνη
να στέκει φρουρός.
Κι έχω ακόμα,
μιά θάλασσα,
μόνο.
Πούνε πάντα απλή.
Ψαροκάϊκο έχω ακόμα
πούνε πάνω
σε ένα νησί.
Κι έχω ακόμα,
να' δέντρο,
πούν' γιά σένα,
φτιαγμένο
και ζεί.
Κι ένα αστέρι,
έχω ακόμα,
πούν' ολόιδιο εσύ.
Κι έχω ακόμα
μιά θάλασσα
μόνο
πούνε ασήμι
στο χρώμα,
μα που είναι χρυσή.
Κι έχω ακόμα,
μονάχα,
μία κανάτα
με άσπρο κρασί.
Κι έχω βάρκα
να πάμε μαζί,
κεί που λένε
πως το όνειρο ζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου